Tijn en Maren gaan elke zaterdagochtend naar de schouting. Superleuk.
En als ze vroeg wakker zijn, dan beginnen ze vast met buitenactiviteiten.
Ze verzinnen altijd wel weer iets nieuws.
Ze vervelen zich zelden.
En als ze zich vervelen, dan verzinnen we weer iets.
Vaak vergeten we hoe belangrijk de emotie ‘saai’ of ‘vervelen’ is.
We leven in een snelle wereld, waar elke minuut opgevuld kan worden met entertainment. Even pielen op je telefoon, je mail, een spelletje, social media. Als je niet wil, hoef je geen moment niets te doen.
Dit is niet altijd even rustgevend. Sterker nog, dit verslavingsgedrag werkt alleen maar meer en meer de behoefte om van buitenaf vermaakt te worden in de hand en je ervaart minder en minder rust.
Ik zie dit bij kinderen ook al gebeuren. Niet meer om kunnen gaan met ‘saaiheid’ of ‘verveling’. Er moet iets of iemand ingeschakeld worden om hen te vermaken.
En vervelen heeft een zeer belangrijke functie. Omdat in de onrust van de verveling, toch een soort ruimte ontstaat. Ruimte waar nieuwe ideeën kunnen ontstaan, ruimte voor bezinning, bewuste keuzes, nieuwe uitvindingen, een oplossing voor een probleem dat er eerst nog niet was. Etc.
Dus op het moment dat we meteen toegeven aan de verveling van kinderen, ontnemen we ze eigenlijk de kans om creatief te kunnen zijn. Zelf iets nieuws te gaan bedenken.
En af en toe een filmpje of spelletje op de laptop of tablet is prima, zolang je dit niet gaat gebruiken als eindeloze entertaining. Want hier help je je kind niet mee.
En ik heb ook echt niet altijd zin en tijd om koekjes te bakken of zelf het onderwerp van vermaak voor mijn kinderen te zijn, echt niet. Ik heb ook veel te doen.
Maar we proberen er in deze tijd het beste van te maken.
Dit is het resultaat van een regenachtige middag van de week.
Omdat ze niet wisten wat ze konden gaan doen. En ze niet op de computer mochten. 😉
Verveel ze, dit weekend.
En geniet ervan.
Groet,
Rixta
