Huilen in de klas
Vorige week was ik op een school aan het werk.
Ik begeleidde daar een leerkracht met een pittige klasje.
Veel ruzie, gedoe, gepest, geen geweldige resultaten, een leerkracht die met de handen in het haar zat, mopperende ouders, je kent het wel.
Afijn, sta ik daar dus in de groep. We waren bezig met de waarde ‘respect’.
Eén jongetje (dat voortdurend negatieve aandacht vroeg door overal doorheen te tetteren en de clown uit te hangen) ging op een gegeven moment met zijn hoofd in zijn armen op tafel liggen. Hij begon te huilen.
De leerkracht keek naar mij. De klas was doodstil. Dat was nieuw.
‘Wat is er Tim*?’ vroeg ik.
Nog harder huilen.
‘Vind je dit een moeilijk onderwerp?’ (het ging om de waarde vriendschap in relatie tot respect).
Huilen.
‘Heb je het gevoel dat je er niet bijhoort?’ vroeg ik.
Hij knikte langzaam met zijn hoofd nog op tafel.
‘Ok. Dus dat denk je. Dat denken je gedachten. Is dat ook waar?’
De klas begon hard nee te schudden, maar dat zag Tim niet, hij lag nog met zijn hoofd in zijn armen.
‘Ok. Wil iedereen gaan staan die vindt dat Tim er niet bijhoort?’ Niemand stond op.
‘Tim, niemand staat op. Wat je gedachten je zeggen is niet waar. Je kunt ervoor kiezen om je eigen gedachten te geloven, of om je heen te kijken en zien wat er gebeurt’.
Tim keek langzaam op.
‘Goedzo Tim. Wil nu iedereen gaan staan die vindt dat Tim bij deze groep hoort?’
Iedereen stond op, langzaam één voor één, alsof er een onuitgesproken afspraak was over wie er aan de beurt was. Het was magisch.
Tim keek en lachte door zijn tranen heen.
Het was nog steeds doodstil.
‘Hoe is dit voor je, Tim?’
Stilte.
‘Ik geloof het nog niet, maar ik denk dat ik het snap’ zei Tim.
De juf slaakte een zucht en pinkte een traantje weg.
Mijn dag was goed.
Dit is wat ik doe. Dit is mijn missie.
Ik begeleid scholen waar het even niet zo lekker loopt.
Leerkrachten ontwikkelen vaardigheden en competenties op het gebied van hun eigen (persoonlijke) ontwikkeling op het gebied van sociaal emotioneel leren. Zodat ze weer rust kunnen creëren in hun groep, zodat er weer een fijne sfeer ontstaat en iedereen weer op niveau kan functioneren.
Omdat het nodig is dat we zorgen dat we leerkrachten overeind blijven en hun werk met plezier willen en kunnen blijven doen. Want leerkrachten doen ertoe. Ze zijn de leraren van onze volgende generatie. Daar moeten we dus zuinig op zijn!
Mocht je het idee hebben dat ik op het gebied van gedrag en/of sociaal emotioneel leren iets voor jullie zou kunnen betekenen, neem dan even contact met me op. Dan kijken we samen wat ik voor je school zou kunnen betekenen.
PS. Wil je op de hoogte blijven van mijn avonturen op scholen?
Ben je benieuwd naar wat je kunt doen aan lastig gedrag in de klas? Over moeilijke groepen? Over omgaan met bijzonder gedrag?
Of ken je iemand die dit misschien wel interessant zou kunnen vinden?
Dan zou ik het supertof vinden als je dit bericht zou liken en doorsturen of delen.
Laat je hieronder nog even een reactie achter? Dankjewel! :-)
(Oja, preventief is natuurlijk altijd beter dan wachten totdat het misgaat, dus je hoeft niet te wachten totdat de boel ontploftπ)
* Tim heet in het echt geen Tim, maar heb even een naam verzonnen om zijn privacy te kunnen waarborgen.
