Laatst heb ik de docu Maiden bekeken op Netflix.
Het gaat over de eerste vrouwelijke crew die onder leiding van Tracy Edwards deelneemt aan de Whitbread Around The World race, dé professionele zeilrace ter wereld.
Tracy had het niet makkelijk thuis. Ze vluchtte weg, maakte haar school niet af en ging haar eigen weg.
Het waren andere tijden.
Vrouwen werden een stuk minder serieus genomen als mannen. Absurd, als je dit ziet met de ogen en de kennis en wijsheid van nu.
Maar, Tracy had een doel. En een plan. En ging net zolang door totdat ze bereikte wat ze wilde. De race varen.
Het ging over geloof, hoop, moed, daadkracht, doorzettingsvermogen, moed, kracht en kwetsbaarheid. Oja, en humor.
Lieve mensen, hoe zou de wereld eruitzien als we een beetje meer zoals Tracy zouden kunnen zijn?
Of dit aan onze kinderen zouden kunnen leren?
Dat we ze meer zouden helpen om hún doelen te bereiken.
Ik hou van de Tracy’s, van de Pippi’s. Van alle vrouwelijke rolmodellen die de weg vrij hebben gemaakt voor de volgende generaties na ons.
Ik ben dol op mannen, begrijp me goed, maar de dingen zijn nou eenmaal nog niet helemaal in evenwicht hier en daar. Laten we eerlijk zijn.
Daar werken we aan. Dat komt goed.
En ondertussen hebben we iets te doen.
Ervoor zorgen dat vrouwen in onze geschiedenis en in alle andere vakken in ons onderwijs de rol krijgen die ze verdienen.
Ik kwam laatst op een school en ik zag een stapel ‘gouden boekjes’ liggen over ‘helden uit de vaderlandse geschiedenis’. Michiel de Ruyter, Willem de Zwijger, Willem van Oranje… allemaal mannen.
Ik hoop dat iemand op het idee is gekomen om een serie over vrouwelijke helden te maken.
Komt vast goed.
Meisjes wordt nog steeds geleerd om lief, zorgzaam, stil, behulpzaam en mooi te zijn. Niks mis mee, maar als je het volgende medicijn tegen Corona wil gaan ontwikkelen en je hebt deze talenten, zou het zonde zijn om je je hele leven zo lief, klein en stil mogelijk te maken. Gemiste kans.
En nog steeds rust er een taboe op de emotie ‘boosheid’ bij meisjes. Wordt toch minder geaccepteerd dan bij jongens.
Jongens wordt nog steeds geleerd om stoer, krachtig, sterk, uithoudingsvermogen en doorzettingsvermogen te ontwikkelen.
En nog steeds rust er een taboe op het uiten van emoties. Vooral de ‘zachte’ zoals verdriet.
Lieve mensen. We zijn allemaal mensen. Man/vrouw. We hebben en kennen allemaal dezelfde emoties. En het zou gezond zijn als we jongens én meisjes zouden leren dat álle emoties ok zijn.
Ik denk dat de wereld hier een stuk evenwichtiger van zou worden.
Een stuk gelijker voor mannen én vrouwen.
En, een stuk vriendelijke en gezelliger.
Want als we leren om een beetje lief te zijn voor onszelf, kunnen we dat ook zijn voor anderen.
Meer weten over wat je zou kunnen doen als onderwijsprofessional om meer emotionele veerkracht te ontwikkelen in je klas?
En álle kinderen meer te leren over de Tracy’s en de Pippi’s?
Kijk voor meer info op www.ikstaonderwijsadvies.nl/academievoorontspannenonderwijs
Wil je direct de brochure downloaden? Dat kan hier.
Groet,
Rixta
