Pesten

Heb het even gemist, maar volgens mij was vorige week de week ‘tegen pesten’. Mooi initiatief.

Ik ben verder niet zo van de ‘pestprotocollen’. Het woord alleen al. Sorry.
Vast goed bedoeld, maar ik weet niet of het echt helpend is.
Dat kan iedere school het best voor zichzelf bepalen denk ik.

Het woord protocol doet me ook denken aan iets dat je dan moet gaan doen als het mis is. Dat je dan in de actie moet schieten. En dat moet dan natuurlijk ook wel. Want ja, je wil niet dat kinderen gepest worden.

Maar hoe zit dat ongeveer 100 km voorafgaand aan deze incidenten?
Hoe creëer je een sfeer in je klas en op je school van sociaal emotionele veiligheid?
En vaak denken we ook dat we de boel best goed voor elkaar hebben op dat vlak.
Want het gaat ‘best goed’.

Wat we vaak missen zijn de onderhuidse pesterijen. Als we het al doorhebben, besteden we er niet al teveel aandacht aan. We gaan door.

Als een kind iets komt zeggen of melden omdat hij of zij gepest wordt, weten we ook vaak niet goed wat we ermee moeten. We hebben een kort gesprek met alle betrokkenen.
En we gaan weer door.

Pesten is niet iets dat er ‘ineens’ is. Dat spontaan ontstaat. Pesten zegt iets over de groepsdynamiek in je klas en je normen en waarden op school.
Pesten zegt iets over gedrag dat we onbedoeld en onbewust vaak accepteren.

Pesten zegt iets over onderliggende emoties en behoeftes.
Maar dat is best lastig.

En wat we lastig vinden, dat duwen we vaak weg.
En we gaan weer door.

En dit is schadelijk. Schadelijk voor het ‘slachtoffer’ want die heeft zeker iets te leren op het gebied van grenzen en weerbaarheid.

Maar ook de pester heeft iets te leren. Over emoties als kwetsbaarheid, schuld en schaamte.
Want niemand wordt geboren als pester of gepeste.

Daar zijn wij dus als opvoeders en onderwijsprofessionals verantwoordelijk voor.

En ik zie hoe lastig leerkrachten dit zelf vinden. Om zelf om te gaan met hun emoties op het gebied van kwetsbaarheid en schuld en schaamte.

Dus we gaan door.

En dat is nou net niet helpend.

Soms moeten we helemaal niet doorgaan.
Soms moeten we even stoppen.
En ons bezinnen op wat we aan het doen zijn.
Zelf en samen met de klas.

Want alleen als we leren dat we zélf een onderdeel zijn van dit pestgedrag, kunnen we de goede dingen in de goede volgorde gaan doen om deze patronen te doorbreken.

Hoe je dat doet?

Dat leer je in de Academie voor Ontspannen Onderwijs.

Een Academie voor leerkrachten. Voor alle lastige vragen en dingen die moeilijk en ingewikkeld zijn en waar je gewoon even niet uitkomt. Omdat het niet altijd zo simpel is als het lijkt.

Omdat je hier leert over rust, over aandacht, over groepsdynamieken, over lastig gedrag. En vooral over wat jíj als leerkracht op die momenten nodig hebt. Omdat het belangrijk is om goed je eigen grenzen te gaan bewaken en te gaan doen wat goed is voor jou.

Dat kun je dan weer leren aan je klas.
Dan kun je weer door.
Met een gezond gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Met een basis van congruentie, zodat je authentiek kunt lesgeven.
En precies doet wat nodig is, voor jezelf én voor de klas.

Nieuwsgierig?

Wordt dan lid van mijn besloten fb groep: https://www.facebook.com/groups/academievoorontspannenonderwijs

En krijg je alles mee over de ins en outs van de Academie.

Hoop je daar snel te ontmoeten en heb je een vraag, stel hem gerust!

Heb een goed weekend, rust goed uit en zorg goed voor jezelf.

Groet,

Rixta

Over de schrijver
Reactie plaatsen