Het jaar 2020 was voor ons een jaar van veel afscheid nemen.
In de zomer overleed opa Piet, bijna 87 jaar. Het was verdrietig, maar ook goed. Hij had een lang en rijk leven gehad.
Twee weken later overleed onze hond Kala, 14 jaar trouwe metgezel. We missen haar nog elke dag. En ik moet eerlijk bekennen dat ik er zonder hond niet veel aan vind. We wandelen nog wel, maar minder. En zonder hond wandelen slaat eigenlijk nergens op.
Dus we zijn weer aan het kijken voor een pupje. Kala is natuurlijk niet te vervangen, maar we zijn klaar om een nieuw hondje te verwelkomen in ons leven.
En nu gaan we afscheid nemen van het huis van mijn moeder. 17 paardentrailers hebben we afgelopen jaar naar de kringloop en de stort gebracht. (Voor wie deze blogs volgt, weet dat mijn moeder niet zo goed is in dingen weggooien).
Afijn, nu moest het, dus hebben mijn zussen en broer en Rik en ik afgelopen maanden hard geholpen met sorteren, weggooien en inpakken.
De plaatsvervangende schaamte bij de stort was ik na 3 trailers al voorbij. We kenden de medewerkers van de stort en we hebben hilarische momenten beleefd bij het afvoeren van oud papier, het bureau van mijn wijlen grootvader, schaaltjes en bakjes uit de erfenis van tante Dorothé… afijn je kunt je er iets bij voorstellen.
Het meest legendarische moment was toen we op een zaterdagmiddag onder tijdsdruk (want de stort gaat op zaterdag om 15.00 dicht), naar de stort in Vlissingen waren gereden. We mochten namelijk per dag maar één trailer legen bij de stort. En normaal gingen we naar die in Meliskerke, maar daar waren we die dag al geweest, dus moesten we uitwijken naar Vlissingen.
Monter kwamen we daar aan. Met basically alleen oud papier.
Zegt die man: ‘O, maar dat gaat niet meer hoor. De papiercontainer zit al vol. Maandag wordt ‘ie pas geleegd.’
Ik stond daar. Even aan de grond genageld. Mooie uitdrukking trouwens. Want dat is precies hoe ik me voelde. Er kwam even niks. Geen enkele emotie. Of zo snel achter elkaar dat ik niet goed wist wat ik voelde. Ik had hier gewoon even geen programma voor.
Deed er ook niet toe. Ik dacht maar één ding: ‘Ik ga niet terug met een volle trailer oud papier’.
Mijn broer (held) sprong vervolgens in de oud papier container. En begon als een dolle de boel aan te stampen. Vanwege zijn jeugdig enthousiasme en enorme daadkracht zijn we ermee weggekomen denk ik. Mijn zus deed mee en toen hebben we als een malle tegen de klok in al het oud papier in die inmiddels aangestampte container gegooid.
Het paste er allemaal in.
Sjonge wat hebben we daar achteraf om gelachen.
En deze week gaan de laatste spullen uit het huis.
Raar om zo in een half ingericht huis te zijn.
Half ontzield.
Met alleen nog de spullen die je dagelijks nodig hebt.
We nemen afscheid van een heerlijk huis, een heerlijke plek, waar we jarenlang lief en leed gedeeld hebben.
En het is belangrijk om goed afscheid te nemen.
Dit moment te markeren. Bewust een punt te zetten.
We vergeten vaak hoe belangrijk dit is.
Voor kinderen. Of onszelf.
Dan plukken we kinderen uit hun vertrouwde omgeving, en zetten ze ergens anders neer. Na een scheiding, of de overgang naar een nieuwe klas, een verhuizing.
Ik nodig je uit om een volgende keer dat je afscheid moet nemen, zelf gekozen of gedwongen, dat je hier even bewust bij stilstaat.
Maak er desnoods een ritueel van.
Schrijf op een briefje waar je dankbaar voor bent. Voor die persoon, of die plek, of die periode. En stop dat in een mooi doosje.
Vraag aan het kind wat ze met dat doosje willen doen.
Wordt het een doosje vol ‘dierbare herinneringen’.
Of mogen de briefjes verbrand of begraven worden?
Alles is goed.
Zolang je met elkaar bewust afscheid neemt.
Afscheid hoort bij het leven.
En waar je ergens een deur sluit, gaan er op andere plekken misschien wel 100 deuren open…
Dag lief huis, dankjewel.
Lieve groet,
Rixta
Ps. Wil je als onderwijsprofessional meer weten over emotionele veerkracht en intelligentie op?
Word dan lid van mijn nieuwe besloten fb groep:
Link naar fb groep: https://www.facebook.com/groups/academievoorontspannenonderwijs
Meer weten over de Academie voor ontspannen onderwijs?
Check: www.ikstaonderwijsadvies.nl/academievoorontspannenonderwijs
Relaxte leerkrachten, gezonde leerkrachten!
