Wanhopig

Wat mij het meeste raakt in mijn werk is vaak de wanhoop van leerkrachten.
Het onvermogen, de stress, de tranen. Niet weten hoe ze verder moeten op dit moment.

En dat ik tevens ook vaak het mooiste van dit werk. Dat ik weet dat het altijd goed komt. Leerkrachten groeien, leren, proberen, experimenteren en dan komen de inzichten. Dan volgt bewustwording. Dan groeien hun eigenwaarde, hun zelfvertrouwen en hun vaardigheden.

Rust en ontspanning volgt als vanzelf en leerkrachten gaan anders lesgeven.
Ze pakken weer de regie over zichzelf, over hun groep en over hun onderwijs.

Zoals het zou moeten zijn.

Dat gun ik iedere leerkracht.

Maar om dit te bereiken is er wel wat nodig.

Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik niet van het ‘pappen en nathouden’ ben. Ik ga zeer grondig te werk en dat verwacht ik ook van de leerkrachten en de schoolleiders met wie ik werk.

Dan behaal je ook de meeste resultaten.

En dat vraagt ook van je dat je met je aandacht van ‘buiten naar binnen’ gaat.
Dat je scherp bent op je eigen doelen, op je eigen proces, op je eigen leren.
Op je belemmerende overtuigingen, op dat wat je tegenhoudt om de dingen te doen die nodig zijn in je groep.

Ik ben nog geen leerkrachten tegengekomen die ‘het niet kunnen’. Geen leerkrachten die niet geschikt zouden zijn. Gelukkig maar, want die zijn er door de opleiding er hopelijk al uitgefilterd. Jonge mensen die op zoek zijn naar een richting, de pabo gaan doen en er dan achterkomen dat het lesgeven niet iets voor hen is. Helemaal prima. Heb ooit ook zo’n knul als stagiair gehad. Hij voetbalde liever met die gasten dat dat hij in de klas les moest geven. Hij is uiteindelijk ook een sportopleiding gaan doen. Beter. Voor iedereen. Dus dat gebeurt ook.

Ook omdat ik duidelijk was in wat ik van hem verwachtte en wat hij van mij kon en mocht verwachten. Hij was heel blij dat ik aankaartte of hij wel blij werd van lesgeven. En zo is het balletje gaan rollen.

Dus ik ben blij dat dat een eigenschap van mij is. Duidelijkheid.
Dat schept orde, rust en regelmaat.
Dat zorgt ook voor een einde aan het ‘gedoe’ in je groep. De brandjes blussen.
De eindeloze gesprekken zonder dat deze iets opleveren. Of genoeg.

Dat is wat ik leerkrachten leer. O.a.
Om duidelijk te zijn. Naar zichzelf, naar hun groep, naar de ouders, naar collega’s en naar hun leidinggevenden.

Leerkrachten weten heel goed wat goed is voor de kinderen, maar vergeten vaak wat goed is voor henzelf. En als je dit maar lang genoeg laat gaan, dan word je vanzelf wel een keer wanhopig. Omdat je niet goed meer weet waar je grenzen liggen, laat staan hoe je deze moet en kan bewaken.

Daar gaan we dus mee aan de slag.

Dus, mocht je op dit moment het gevoel hebben dat het allemaal even over je schoenen heenloopt (kan ik me iets bij voorstellen in deze hectisch periode rond Sint en kerst), kijk dan eens op: www.ikstaonderijsadvies.nl/academievoorontspannenonderwijs

Mijn missie is om leerkrachten datgene te geven wat ze nu nodig hebben, op korte termijn. En niet wachten totdat er zoveel leerkrachten zijn omgevallen zodat we onze kindeen weer thuis moeten gaan lesgeven.

Want zelfs als onderwijsprofessional vond ik dit niet makkelijk.

Dus laten we alsjeblieft er alles aan doen om deze geweldige leerkrachten te ondersteunen!

Zou je daarom dit bericht willen delen en doorsturen aan iedereen die het onderwijs een warm hart toedraagt?

Dankjewel!

 

Geniet van je dag!

 

Groet,

Rixta