𝙆𝙧𝙞𝙩𝙞𝙨𝙘𝙝𝙚 𝙤𝙪𝙙𝙚𝙧𝙨 𝙫𝙖𝙖𝙠 𝙗𝙧𝙤𝙣 𝙫𝙖𝙣 𝙨𝙩𝙧𝙚𝙨𝙨 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙨𝙘𝙝𝙤𝙤𝙡𝙡𝙚𝙞𝙙𝙚𝙧𝙨

Voordat je meteen iets anders gaat doen even dit:

In februari start het mentorprogramma ‘Krachtig Vrouwelijk Schoolleiderschap’ – samen met en bij de paarden ga je alles leren over verbinding, authenticiteit, congruent kunnen zijn en wat je kunt doen en laten wanneer het allemaal even lastig is, wanneer je daadkrachtig leiderschap op z’n hardst nodig hebt! Er is beperkt plek, dus als je interesse hebt, neem even contact met me op!

Als schoolleider (en leerkracht) zit je in een glazen huisje. Iedereen ziet wat je doet (en wat niet) en veel mensen hebben daar ook nog een mening over. Soms is dat verhelderend, maar meestal niet, met alle respect.

Ouders (ik ben er zelf ook één), gaan altijd voor het belang van hun eigen kind. Logisch.

En het zijn ervaringsdeskundigen als het gaat om hun eigen kind (met uiteraard hun blinde vlekken, want die hebben we allemaal, tot het moment dat iemand daar een lichtje op schijnt).

En de relatie met ouders kan soms erg ingewikkeld voelen. Scholen willen ouders graag te vriend houden, want: toevoer van leerlingen betekent meer geld en meer mogelijkheden, de hulp van ouders is erg welkom en misschien een extra financiële sponsoring is ook wel erg fijn. Maar dan…

Door onduidelijke afspraken, teveel meebewegen met wat ouders willen en niet willen, uitzonderingen op de regel, creëer je ontzettend veel onrust, onduidelijkheid en heel veel gedoe. Dat doe je allemaal zelf. Dat heeft niets met die ouders te maken.

En het zegt iets over je leiderschap. Of eigenlijk het gebrek daaraan. En het is ongekend hoeveel tijd je hiermee kwijt bent. En hoeveel stress dit vaak oplevert. Misschien schiet je er ’s nachts zelfs nog wakker van…

Als ik één ding geleerd heb van mijn tijd als schoolleider is dat je het niet iedereen naar de zin kan maken, dat je soms mensen moet teleurstellen (collega’s en/of ouders) en dat er soms mensen heel boos op je zijn. En dat dat niet altijd leuk is. En afschuwelijk naar kan voelen. Maar het hoort bij je vak. En dat leren we schoolleiders (en leerkrachten) nog te weinig. En dat kost heel veel tijd, gedoe, geld en (de gezondheid van) mensen.

Hoe duidelijker je bent, hoe minder tijd je kwijt bent aan gedoe. Hoe duidelijker je bent, hoe meer respect en vertrouwen mensen hebben in jou als leider.

Hoe minder ruimte je mensen geeft voor (hun eigen) ‘bullshit’ hoe meer ruimte er is voor waar het nou eigenlijk echt over gaat.

Soms willen ouders even hun verhaal kwijt. En hoef je alleen maar te luisteren. Je hoeft niets te doen, niets op te lossen, alleen maar er zijn. Dat is vaak al genoeg.

Soms lopen ouders tegen het einde van hun opvoedcapaciteiten aan (en ja, dat heb ik ook wel eens, geloof me). En dat frustreert. En dan is het soms makkelijker om je frustraties, je boosheid, je woede, je onvrede of wat dan ook op de ander te projecteren (sorry schoolleider/leerkracht) en dan ben je even aan de beurt. En hoe naar dat ook voelt als iemand die emmer shit over je uitstort, ook daar hoef je helemaal niets mee.

Hoe krachtiger je bent als leider op dat moment, hoe makkelijker je hiermee om kunt gaan. Of even een stapje opzij doen, zodat die emmer niet over je hoofd heen gegoten wordt, maar gewoon naast je. Heb jij er in ieder geval een stuk minder last van en is die ouder zij/haar frustratie voor dat moment in ieder geval even kwijt.

En dit doen we allemaal. Of we gooien vanalles op onze socials of we reageren ons af op de mensen die het dichtst bij ons staan. Heel begrijpelijk. Want we weten het soms ook gewoon even niet meer. En projecteren we al onze ellende op de buitenwereld en het liefst wijzen we ook een schuldige aan die die problemen moet oplossen. Want dat is veel makkelijker dan naar jezelf kijken en wat je eigen aandeel in deze situatie is. Heel begrijpelijk, maar niet helpend.

Dat wil niet zeggen dat je grenzen niet aan mag geven, of moet geven zelfs. Maar maak het niet persoonlijk. Want dat is het nooit. Gedrag is gedrag, of we nu kleine of grote mensen zijn. En daar is altijd een reden voor. Dus zie het voor wat het is. Geef wat ruimte, doe even een stapje opzij en kijk dan of iemand weer in staat is om de verbinding met zichzelf te kunnen vinden, zodat jullie elkaar weer kunnen vinden in het contact.

Want als iemand in zijn ‘rightbrained’ modus bevindt, kun je geen rationeel gesprek voeren. Het lichaam van je gesprekspartner bevindt zich op dat moment boven stress-level 6, wat betekent dat je hele systeem in de overlevingsstand schiet. (niveau 1-3 ervaar je wanneer je lekker op de bank ligt te lezen, niveau 4-6 is wanneer je iets nieuws aan het leren bent, dit is niveau waar kinderen zich regelmatig bevinden op school) en soms is er niet zoveel voor nodig om boven de 6 te schieten.

De term  ‘rightbrained’ komt uit de paardenwijsheid. Paarden reageren bij een stress-trigger vanuit hun eerste fysieke gewaarwording: ik hoor een geluid, adrenalinelevel stijgt direct, ik vlucht en ren weg, ik snuif. Als er gevoelsmatig genoeg afstand is tussen het geluid, draait het paard zich om en kijkt of er nog gevaar dreigt. O, er is niks. Het paard blaast nog eens hard uit en gaat weer staan grazen. Of loopt nog even een extra rondje om de adrenaline weer af te kunnen voeren en gaat dan weer eten.

Als je dit weet, kun je hier op anticiperen. Dan kun je je gesprekspartner helpen om weer onder de 6 te komen. Kopje thee/koffie halen, even samen stukje lopen, of juist even zitten, vraag wat de ander nodig heeft. Even huilen. Allemaal goed. Het zijn fysieke behoeftes die we nodig hebben om de stress, de lading en de spanning even af te kunnen voeren, zodat ons adrenalinegehalte weer kan zakken en we weer ‘leftbrained’ kunnen functioneren.

Als een paard ‘leftbrained’ is, is hij nieuwsgierig. Dan ziet hij een bal in de bak liggen en loopt erheen. Hij snuffelt eraan, probeert er een hapje van te nemen, kun je het eten? Wat is dit? Misschien  schopt hij ertegen en ziet dat de bal gaat rollen. Hé, dat is leuk en rent erachteraan. Hij verzint zijn eigen spel.

Als we ‘leftbrained’ zijn, dan kunnen we ook weer logisch nadenken.

En dan pas heeft het zin om iemand aan te spreken op zijn/haar gedrag.

En dan volgt vanzelf wel het inzicht bij de ander dat dat misschien niet zo aardig/handig/tactisch was en volgt er een excuus. Dat kun je niet afdwingen in dat moment. Dat is alleen maar meer olie op het vuur.

Ik stel me in zulke situaties altijd een steigerend paard voor. Maar dan wel aan het einde van mijn touwtje. Dan hou ik mezelf veilig en blijf ik de regie houden over de situatie. Sta ik te dichtbij (ga ik de strijd aan), dan is dat meestal niet helpend. Niet voor mezelf en niet voor de ander.

Daadkrachtig leiderschap betekent niet dat je ‘maar over je heen moet laten lopen’. Ik kan me voorstellen dat wat ik hier boven beschrijf, misschien zo over kan komen.

Maar dat gebeurt alleen als je het gedrag van de ander persoonlijk neemt. 

Kun je daar uit blijven, dan blijf je de regie houden over de situatie. Geef je jezelf wat je op dat moment nodig hebt (ik ga even een kopje koffie voor je halen) en neem je even afstand, kun je even uitademen en doen wat je zelf nodig hebt om je stress-level weer te laten zakken, want het kan zomaar zijn, dat door het gedrag van de ander op zo’n moment ook iets in jou wordt aangeraakt wat zorgt voor een stijging van jouw adrenaline-level. En als je je hier niet bewust van bent, kun je onbedoeld de situatie ook nog eens verergeren.

Daadkrachtig leiderschap gaat over leiding nemen over je eigen proces en tevens de ander te helpen in zijn/haar proces.

 Het mooie is dat wanneer je dit doet er zoveel meer begrip en verbinding ontstaat, vanuit respect en vertrouwen. En het gaat vaak helemaal niet om de eerste aanleiding (wel of niet douchen na de gym). Maar het gaat meestal om het testen van jouw leiderschap, in dit geval de ouder: ‘Wat doe jij als ik dit doe? En wat doe jij als ik dat doe? Ben jij er dan nog steeds? Ben jij betrouwbaar? Zeg jij wat je doet en doe jij wat je zegt? En wat jullie met elkaar in jullie beleid hebben afgesproken? En wat doe jij als ik het daar niet mee eens ben? Wat doe jij als ik boos word? Hoe reageer jij op mij als de druk wordt opgevoerd?’ 

Zo bewust gaat het vaak niet, maar dit zit vaak wel als onderliggende behoefte onder het gedrag.

Hoe duidelijker je bent, hoe makkelijker het is en hoe eenvoudiger je het maakt. ‘Ja, iedereen gaat douchen na de gym vanaf groep 3. Ja, ook als je een religieuze achtergrond hebt. We hebben hier 23 verschillende nationaliteiten en geloofsovertuigingen. Dat doet er niet toe. Dit is onze school, met onze regels. We verwachten van jou als ouder dat wanneer je je kind hier bij ons op school aanmeldt, dat je je dan conformeert aan deze regels en afspraken. We vinden het belangrijk dat kinderen leren dat ze na het sporten zichzelf even schoonspoelen. Dat is fijn voor henzelf, fijn voor de leerkracht en fijn voor hun klasgenoten. Is iedereen weer lekker schoon en fris na het sporten. En het vergroot het teamgevoel binnen de groep. Dat vinden we ook belangrijk.

Ik begrijp dat u hier andere ideeën over heeft, en dat mag, maar nee, we maken voor niemand een uitzondering. Behalve als een meisje menstrueert of wanneer er vanwege doktersvoorschrift niet gedoucht mag worden. Is dat helder? Fijn.

Heeft u nog andere vragen?’

En soms stuift een ouder dan woedend je kantoor uit. Dat is prima. En de volgende dag staat dat kind gewoon, net als alle andere klasgenoten, onder de douche na de gym. Geen probleem. En de ouder laat zich even niet meer zien of horen. En als je hem/haar een tijdje later spreekt, is er heel vaak helemaal niets meer aan de hand. Ook prima.

En heel soms krijg je zelfs een positieve reactie terug: ‘Ik dacht dat mijn dochter het een probleem zou vinden om te douchen op school, maar ze zegt dat het erg gezellig is in de meisjeskleedkamer’. En dan glimlach je vriendelijk. ‘Fijn’.

Het gaat vaak helemaal niet over de inhoud. Het gaat meestal over wat er met jou gebeurt, wat jij voelt, wat er in jou wordt aangeraakt en getriggerd, als je te maken krijgt met kritiek, onvrede en heftige emoties van de ander.

Op woensdag 25 januari om 14.30 geef ik een interactieve lezing op de NOT die gaat over dit soort dingen. Over wat Krachtig Vrouwelijk Leiderschap betekent en wat we daarin kunnen leren van de paarden, als het gaat om authenticiteit, congruentie en in verbinding kunnen zijn met jezelf als de ander. Omdat we allemaal op zoek zijn naar oplossingen in het onderwijs en omdat we daar zeer daadkrachtig leiderschap voor nodig hebben. Omdat we allemaal, net als de paarden, in rust en vrede en harmonie met elkaar willen samenleven en samenwerken. En dat begint bij hoe wij aan onze kinderen voorleven hoe wij leiderschap nemen over onszelf.

Superleuk als je komt, we gaan een zeer krachtige oefening doen om in verbinding te kunnen blijven met jezelf, ook als het even lastig is. Neem gerust iemand mee en meld je even bij mijn stand: Academie voor Ontspannen Onderwijs, dan heb ik nog een leuk cadeautje voor je!

Ik wens je een daadkrachtige en duidelijke week, juist in deze gezellige, maar soms ook zo hectische dagen voor kerst.

En natuurlijk een hele fijne, zeer welverdiende vakantie, geniet ervan!

Lieve groet,

Rixta

Wil je tips en inspiratie ontvangen omtrent Krachtig Vrouwelijk Schoolleiderschap en je verbinden met andere vrouwelijke schoolleiders? Meld je dan aan bij mijn gratis fb groep: 

Krachtig Vrouwelijk Schoolleiderschap.