𝟴.𝟬𝟬𝟬 𝗢𝗲𝗸𝗿𝗮ï𝗲𝗻𝘀𝗲 𝘃𝗹𝘂𝗰𝗵𝘁𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗼𝗽𝗴𝗲𝘃𝗮𝗻𝗴𝗲𝗻, 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘄𝗶𝗷𝘀 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝘃𝗼𝗼𝗿𝗯𝗲𝗿𝗲𝗶𝗱

Ons onderwijs is al heel lang niet goed voorbereid. Op wat dan ook.

Niet op een pandemie, niet op het gebied van de opvang van vluchtelingen.

We zijn niet goed voorbereid op het tekort aan leerkrachten, dat al jaren te voorspellen was en waarvan nu de gevolgen in sneltreinvaart op ons afkomen.

Invallers zijn bijna niet meer te vinden, collega’s vervangen elkaar en er worden mensen zonder lesbevoegdheid voor de klas gezet. De wet en regelgeving (WWZ) helpt hier ook niet aan mee.

Directeuren staan de hele week ‘aan’ en zijn op hun vrije dagen en in het weekend bezig met praktische zaken te regelen. En we hebben te weinig aanmeldingen op de lerarenopleidingen.

Er is veel stress en uitval (25% valt vroeg of laat uit vanwege spanningsklachten).

Er is veel uitstroom (25% van de beginnende leerkrachten verlaat tussen 1-5 jaar het basisonderwijs weer).

Dus eigenlijk hebben we een heel groot onderwijsprobleem.

En nu vangen we Oekraïnse vluchtelingen op en dat moeten we ook blijven doen.

En deze kinderen moeten ook ergens naar school. En gelukkig zijn ze bij ons van harte welkom.

En worden ze met open armen ontvangen. Dit is een crisis. En in een crisis helpen we elkaar.

Maar eerlijk gezegd, ik weet niet goed hoe we dit aan moeten pakken.

Niemand weet het.

Iedereen doet zijn best. En dat is het belangrijkste.

We leggen contact met Oekraïnse onderwijsprofessionals en proberen aan te sluiten waar we kunnen. Tolken worden ingezet. Lang leve Google Translate daar waar we het zelf moeten uitzoeken.

Wij kunnen dit. Wij kunnen moeilijke dingen doen. We hadden niet zo lang op deze aardbodem rond kunnen lopen als we geen meesters-in-aanpassing waren.

Dus we schakelen weer. Met liefde.

Maar misschien is het fijn dat we even een paar dingen met elkaar afspreken.

Je kunt namelijk niet alles tegelijk en op hoog niveau presteren.

Je kunt niet fantastisch kwalitatief goed onderwijs bieden als je te maken hebt met een pandemie, een hoog ziekteverzuim, te weinig leerkrachten, crisismanagement en de opvang van vluchtelingenkinderen.

Dat gaat dus niet.

Misschien kunnen we nu tegen al het onderwijzend personeel zeggen. Het is even goed zo.

We halen even alle druk eraf en je kijkt wat er lukt. Vandaag. Deze week. Deze maand. Elke dag een stap.

Het is echt niet zo dat leerkrachten, docenten, schoolleiders of onderwijsondersteunend personeel dan ineens achterover gaan leunen. En in hun neus gaan peuteren van verveling.

Daar zijn het teveel bevlogen onderwijsmensen voor.

Maar laten we alsjeblieft de regie daar leggen daar waar die hoort. Bij de mensen die elke dag te maken hebben met bijna onmogelijk uitvoerbare taken.

Geef de directeuren groen licht om te doen en niet te doen wat nodig is en wat er kan.

Geef de leerkrachten een extra vrije dag om even bij te tanken.

Dat er dan af en toe een klas naar huis gestuurd wordt, jammer dan. (Zonder extra werk, want dat is weer extra werk voor de leerkrachten).

Doe wat nodig is en waar niet alleen de situatie om vraagt, maar ook wat mensen nodig hebben.

Het is belangrijk dat we juist in crisismomenten leren om heel goed voor onszelf te zorgen. Crisissen hanteren en je hierin staande houden vraagt namelijk heel veel van je. En dat kun je even wel volhouden, maar niet continu. Dat kun je wel willen, maar dat kost je je gezondheid. En de cijfers spreken al jaren voor zich.

Goed voor onszelf zorgen is niet iets wat we nadrukkelijk leren. We leren hier en daar wel iets over grenzen, maar we leren niet echt om naar ons lichaam te luisteren. Wat eigenlijk heel raar is. Want ons lichaam is een ingenieuze database vol met informatie dat de hele dag door uitgezonden wordt.

We leren niet om al deze signalen op te vangen en hiernaar te handelen.

Sterker nog, we leren eerder om deze signalen structureel te negeren, omdat we meer waarde hechten aan andere zaken. Werk dat af moet. Dingen die gedaan moeten worden. We hechten veel meer waarde aan het doen, dan aan het niet-doen. En het niet-doen is net zo belangrijk. Misschien nog wel belangrijker dan het doen. Vanuit het niet-doen kom je tot rust. Kun je je ontspannen. Dan pas kun je voelen wat je voelt. Hoe je je voelt. En met die informatie kun je dan weer gaan doen. Of juist minder doen dan je deed. Om goed voor jezelf te zorgen.

Lieve mensen, ik verzin dit niet omdat ik het zo leuk vind om niet(s) te doen. Ik ben een doener. De meeste mensen zijn doeners. En denkers. Of allebei. Of een combi hiervan.

Ik hou van actie, van dynamiek, van dingen doen. Ik word echt heel blij van dingen doen.

Maar ik heb tijdens en na mijn burn-out geleerd dat je lichaam altijd wint. Al heb je nog zo’n wilskracht. Je kan echt stuk. En ik was behoorlijk stuk. Heel lang ook. Meer dan een jaar heb ik erover gedaan om alleen fysiek al weer op te krabbelen.

Ik heb geleerd om het doen en niet-doen meer in evenwicht te brengen.

Mijn emoties, gevoelens, gedachten en overtuigingen te voelen en zien voor wat ze zijn en hier mijn doen meer op af te stemmen.

Kortom, ik heb geleerd om heel goed voor mezelf te zorgen. En dat is echt nog regelmatig een uitdaging omdat mijn hoofd vindt dat er vaak andere dingen belangrijker zijn dan mijn lichaam. Maar ik weet welke prijs ik betaal als ik deze signalen blijf negeren. Dan word ik ziek. Dat is een prijs die ik niet meer wil betalen. Voor niets of niemand niet.

En ik ben niet de enige.

Stress en spanning en alle ziekte en uitval is een serieus probleem in onze samenleving.

Daar wil ik wat aan doen. 

Ik wil ons onderwijs meer in balans brengen door onderwijsprofessionals te leren hoe ze zelf meer mentaal en emotioneel ‘fit’ kunnen worden. Want door blijven rennen op de automatische piloot is geen optie op de langere termijn.

Daar gaan mensen stuk van. Je gaat dan te lang en te vaak over je grenzen en je bezit te weinig veerkracht. De rek is dan helemaal uit, zeg maar.

In de Academie voor Ontspannen Onderwijs gaat het over hoe je Emotionele Intelligentie en veerkracht vergroot.

Het gaat over eigendom leren nemen over je eigen verantwoordelijkheden en meesterschap leren ontwikkelen over alles wat je voelt, denkt en doet. Omdat het handig is om te leren dat alles wat er zich binnenin je lichaam afspeelt, je leert waarnemen en gebruiken als navigatiesysteem.

Knipperende lampjes op je dashboard van je auto. Dat je leert zien welk lampje er knippert. En dat je dan weet wat je moet doen. Olie bijvullen, banden oppompen of nieuwe accu.

En de patronen van daar waar je gewend bent om ducktape op dat lampje te plakken omdat dat nou even niet zo handig uitkomt, gaan we doorbreken. Omdat de olie echt een keer op is. Ook als je er op dat lampje een stukje ducktape plakt.

We gaan aan de slag met:

- werkdruk en stress

- perfectionisme en faalangst

- zelfbeeld en eigenwaarde

- zelfvertrouwen

- respect en vertrouwen

- grenzen en hoe je consequent kunt zijn

- effectieve communicatie

- verschillende leiderschapsrollen: hoe je krachtig en persoonlijk leiderschap ontwikkelt in elke situatie en onder alle omstandigheden

- ‘lastig’ gedrag in de groep – wat is het, wat kun je hiervan leren en hoe ga je hier mee om zodat je meer grip krijgt op je groep?

- ontspannen leraarschap – wat geeft jou stress en wat heb je nodig om ontspannen en met plezier voor de klas te staan?

Zodat o.a.:

- je ontwikkelt ‘grip op je groep’ door meer inzicht in gedrag

- je weet hoe je structureel rust en aandacht kunt creëren in je groep

- je bent in staat om productieve gesprekken te voeren en relaties te onderhouden

- je ontwikkelt een gezonde kijk op ‘presteren’

- je ervaart meer ontspanning en plezier in je werk

De Academie voor Ontspannen Onderwijs is er voor leerkrachten en schoolleiders die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken op dit moment.

Mijn aanpak is laagdrempelig, praktisch en je krijgt professionele begeleiding van iemand die weet hoe het is om in jouw schoenen te staan.

De Academie voor Ontspannen Onderwijs is het beste supportsysteem voor onderwijsprofessionals in het basisonderwijs. Je leert om hulp te vragen en het aan anderen te geven, de ervaart de ‘kracht van de kudde’ en je gaat staan voor wie je bent, wat je te doen, te laten en te zeggen hebt vanuit een gezond gevoel van eigenwaarde. Want als wij leren hoe we dit kunnen doen, kunnen we dit ook weer aan onze kinderen leren. Omdat kinderen niet zozeer leren van wat we zeggen, maar door wat we doen. Elke dag weer opnieuw. 

Wil je meer weten over wat ik als expert op het gebied van sociaal emotionele intelligentie voor jou/jullie organisatie zou kunnen betekenen?Wil je pro-actief werken aan ziekteverzuim en uitstroom van je medewerkers?Wil je mensen een kans bieden om zowel op persoonlijk als op professioneel gebied verder te groeien? Zodat ze duurzaam inzetbaar zijn?
Neem dan even contact met mij op. Ik denk heel graag met je mee.

Ik wens je een mooie dag.

Groet,

Rixta