Bijna dood
Laatst sprak ik een vriendin. Ze had eindelijk en knoop doorgehakt en een pup aangeschaft. Een Tervuerense Herder. Met 0 ervaring op het gebied van honden. Of ik haar wat tips kon geven. Ja hoor.
Toen we nog in Den Haag woonden, heb ik ooit een opleiding tot puppytrainer gevolgd. Superleuk. Ik had een klasje van 12 pups plus eigenaren. Allemaal verschillend. Zo schattig. En zoveel geleerd, over honden en hun baasjes 😉.
Ik herinner me nog wat mijn trainer zei: ‘Alles waarvan je niet wil dat ze het later gaan doen, moet je ze niet aanleren’. Dat leek me logisch.
De vraag van mijn vriendin bracht me even terug naar een paar jaar geleden toen ik met Tijn (toen nog een baby) in de draagzak over de dijk liep bij ons achter. Het vroor en de dijk was bedekt met ijs. (Kun je nu niet voorstellen met deze temperaturen, maar het was echt winter, ik liep zelfs in mijn skipak, zo koud was het).
Ik was halverwege de dijk toen ik een man aan zag lopen met een hond. Een boxer zo te zien. Hij trok hard aan de lijn. Twee tellen later smakte de man met zijn achterhoofd op de grond. Hij bleef doodstil liggen. Ik dacht dat ie dood was. Ik rende er zo snel al kon met baby naar hem toe. Hij was bewusteloos, maar hij leefde nog. Gelukkig kwamen er twee jongens op de fiets aan. Ik haalde Tijn uit de draagzak en gaf Tijn aan één van de jongens. ‘Niet laten vallen’ zei ik. Ik legde de draagzak voorzichtig onder het hoofd van de man. Ik draaide hem op zijn zij en zorgde ervoor dat hij weer kon ademen, want zijn tong was achterin zijn keel gegleden. Er was nog iemand aan komen fietsen, hij belde al 112. Ik belde Rik, die op zijn klompen over de dijk aan kwam rennen om zich over Tijn te ontfermen.
De ambulance was er gelukkig snel. De man heeft het gelukkig gered. Er zaten wat kleine scheurtjes in zijn schedel, maar hij is volledig hersteld. Gelukkig. Ik heb hem later nog een keer opgezocht om te kijken hoe het met hem was. Er stonden allemaal stoelen op de banken, omdat ze niet wilden dat hun hond op de banken zou komen. Ik moest nog even denken aan wat mijn hondentrainer mij had geleerd.
Deze gebeurtenis heeft me een aantal dingen doen beseffen.
- Het is fijn als je een goed opgevoede hond hebt die niet aan de lijn trekt.
- Het is niet alleen irritant, maar kan zelfs levensgevaarlijk zijn als hij dit wel doet.
- Als je niet weet wat je doet en waarom je iets wel/niet doet, creëer je een hoop problemen voor jezelf en je omgeving.
- Heel veel mensen hebben moeite met het aangeven van hun grenzen.
En ik weet dat veel mensen zich dit niet realiseren. Of dat ze het niet zo erg vinden als hun hond aan de lijn trekt. Of naar mensen gromt. Of tegen je opspringt. Of op de bank liggen. Of lelijk naar je doet als je ze wil eten geven. Of misschien wel irritant vinden, maar niet goed weten wat ze hieraan kunnen doen.
In ieder geval zijn dit allemaal signalen dat je het basisrespect van je hond niet hebt. Dat betekent dat niet jij, maar je hond de roedelleider is. En dat kan levensgevaarlijk zijn.
In ons land worden per jaar 150.000 mensen door honden gebeten. Een kindergezichtje zit al gauw op haphoogte. Om maar even aan te geven dat het niet alleen fijn voor jezelf, maar ook fijn voor je omgeving is als je je hond goed opvoedt. Ik denk niet dat de oplossing zit in muilkorven of aan de lijn. Ik denk dat de oplossing zit in opvoeding. Kennis en vaardigheden. Zodat je leert wat je doet en waarom.
In de klas werk het eigenlijk precies hetzelfde.
Wat je niet wil dat er gebeurt, waarvan je niet wil dat kinderen het doen, dat accepteer je dus ook niet. Vanaf dag 1. Omdat het irritant is, omdat het je les kan verstoren, maar ook omdat je kinderen een belangrijke les hebt te leren. Over respect en vertrouwen. Die gaan altijd hand in hand. En, het klinkt misschien heel raar, maar misschien komt er een dag dat dit hun leven kan redden.
You never know.
En ik zie dat er vaak nog heel wat te doen valt op het gebied van gedrag in de klas. Grenzen worden overschreden, ik zie respectloos en brutaal gedrag en ik zie echt goede leerkrachten die echt geen ordeproblemen hebben, af en toe met hun handen in hun haar zitten. Hoe lossen we dit op? Hoe stel ik paal en perk aan dit gedrag? Hoe bewaak ik de veiligheid van al mijn kinderen in de klas? En meer vragen.
Ik zie ongewenst gedrag van kinderen niet heel veel anders als die van mijn hond of mijn paard. Natuurlijk zijn wij mensen, maar qua gedrag lijken we wel op elkaar. En gedrag dat niet gewenst is, heeft correctie nodig. Grenzen.
Niet aan de lijn trekken. Niet mijn armen uit hun kom rukken.
Niet tegen me opspringen.
Niet op de bank gaan liggen.
Niet in mijn hand/riem bijten.
Niet naar me grommen als ik je eten geef.
Gewoon, allemaal niet doen.
En als je de basiswaarde, respect, weer op orde hebt, dan is er weer ruimte om te communiceren.
Want zonder respect valt er niet zoveel te communiceren.
En ik weet dat thuissituatie een belangrijke rol speelt. Die kan helpend zijn, of niet. En indicaties van kinderen. Ze kunnen allerhande beperkingen, belemmeringen, of stoornissen hebben. Weet ik allemaal. Ik heb ze in al die 20+ jaar dat ik zelf voor de klas stond allemaal voorbij zien komen.
Maar wat je ook hebt, of niet, we gaan respectvol met elkaar om.
En lukt dat niet? Dat hebben we iets te doen.
In mijn werk help ik leerkrachten om beter om te kunnen gaan met ongewenst gedrag in hun klas. Je krijgt praktische handvatten voor in de klas en je kunt elke week je vragen stellen, zodat je snel en effectief kunt werken aan oplossingen. Je werkt aan je kennis, je vaardigheden en aan waarom je dingen doet. En hoe. We werken aan je professionele en persoonlijke ontwikkeling zodat jij weer de roedelleider van je klas kunt zijn. Op een manier die bij jou past zodat je weer fluitend en ontspannen voor de groep staat.
Mocht je nieuwsgierig zijn naar wat ik voor jou en je school kan betekenen?
– Dezelfde week een antwoord op een vraag waar je mee zit?
– Geen hulpvraag formuleren en invullen?
– Wachten op adequate hulp?
– Regelmatig gecoacht worden op het gebied van Sociaal Emotioneel Leren?
– In een veilige setting sparren over dingen die je lastig vindt, zodat je weer verder kan?
– Verminderen van je ervaren werkdruk?
– Zodat je niet alleen overeind blijft maar ook:
– Zorgen dat je weer vol passie en met plezier voor de klas kunt staan?
– en nog veel meer…
Neem dan contact met me op via deze link.
En wil je meteen aan de slag?
Download dan hier 5 gratis tips waarmee je je klas(en jezelf) kunt helpen in deze lastige tijd.
Ken je iemand die dit bericht ook wel zou kunnen waarderen? Deel het met je collega’s, familie of vrienden. En help mij zo met mijn missie om heel onderwijs-Nederland en -België te helpen aan meer rust in de groep, met aandacht aan het werk en ontspannen leerkrachten die met plezier voor de klas staan!
Bedankt!
Groet,
Rixta