Rust

Deze maand waren Rik en ik 5 jaar getrouwd. Dat hebben we gevierd met een weekendje samen weg.

We zaten in een huisje in het bos in het oosten van het land. Het was er rustig, de vogels zongen, de herten kwamen elke avond langs. Het was een verademing na alle hectische maanden van thuiswerken, thuisonderwijs, kinderen thuis, een verbouwing en verder alles wat gewoon doordraait.

Er lag ook een schriftje in het huisje, waar alle bezoekers iets in konden schrijven. Zo was er een echtpaar dat na 25 jaar samen besloten had om te trouwen en dat vierde met een weekje samen weg, in datzelfde huisje. Of een jongen die er zijn vriendin ten huwelijk had gevraagd, met kaarsjes, in pak en een knieval. Superromantisch. En datzelfde stel kwam er na een jaar weer, in verwachting van hun eerste kindje. En nog een keer, nu met kleine en in verwachting van de tweede. Of een stel dat er hun 50 jarig huwelijk vierde.

En ook schrijvers en kunstenaars, die zichzelf bewust even wilde terugtrekken uit hun dagelijkse bestaan om te kunnen creëren. Vanuit stilte en rust. En ook zij beschreven de liefde voor de plek, de rust, de vogels en het bos.

Is het niet gek dat we zo weinig rust hebben/nemen/creëren in ons dagelijkse leven?

Dat we het druk-zijn, veel te doen hebben tot een soort status hebben verheven?

Dat we allemaal meedoen aan alles wat er ‘moet’? En maar doorhollen. Geen tijd voor rust, geen tijd voor bezinning, voor introspectie, voor ruimte maken voor jezelf.

Bizar eigenlijk.

Omdat niemand zegt dat dit moet. Dat doen we allemaal helemaal zelf.

Omdat we denken in ‘als en dan’.

Als we dit en dit af hebben… dan… kan ik ontspannen.

Als ik dit en dit gedaan heb, dan… neem ik even een kop thee.

Als ik dat en dat gezien heb, dan…

En omdat we in dit van de wereld enorm veel waarde hechten aan het ‘hoofd’.

Aan je mentale en cognitieve ontwikkeling. En dat hoofd dat barst van de meningen en verhalen. Over wat je allemaal zou moeten doen, wat je zou moeten vinden en wat belangrijk is en wat niet.

Dat zie je ook terug in ons onderwijs. Kijk maar eens hoeveel tijd je kwijt bent aan de cognitieve ontwikkeling van kinderen. En hoeveel tijd je besteed aan fysieke en sociaal-emotionele ontwikkeling. En het stuk bezinning? Introspectie? Rust en ruimte?

Dat dacht ik al.

En, als dat dan allemaal zo fantastisch zou werken, al die mentale ontwikkeling, dan zou het toch heel goed moeten gaan toch?

Dan zouden leerlingen het super doen, leerkrachten fluitend naar hun werk fietsen, en de resultaten zouden geweldig zijn.

Er zou rust in de groepen heersen en kinderen zouden over het algemeen met hun aandacht bij zichzelf in volle concentratie hun werk doen.

Maar dat is niet zo.

1 op de 4 leerkrachten krijgen vroeg of laat te maken met burn-outverschijnselen.

Jonge leerkrachten die tussen de 1 en de 7 jaar werken, worden ziek en/of verlaten het onderwijs.

Resultaten van leerlingen vallen vaak tegen.

Gedragsproblemen rijzen de pan uit.

Er dreigt een serieus lerarentekort.

Scholen moeten noodgedwongen sluiten.

O ja, en van alle 79 scholen wereldwijd meedoen aan de PISA ranking list, waarbij 15 jarige leerlingen worden getoetst op verschillende vaardigheden, staan wij, Nederland op de 9^e plek als het gaat om mathematics, 16^e plek voor science en voor lezen staan we op de 27^e plek.

En verder hoor ik signalen van scholen dat de ervaren werkdruk door leerkrachten gigantisch is. Klassen zijn vaak druk en onrustig, veel kinderen geven aan dat ze het moeilijk vinden om zich goed te concentreren.

Leerkrachten zijn het beu om onnodige administratieve taken te doen en dat alle toetsen die inmiddels moeten worden afgenomen afgaat van de kwaliteit van hun onderwijs en het plezier dat ze zouden kunnen hebben met de kinderen.

Ik heb ooit ergens gelezen dat we kinderen in het basisonderwijs 200 uur toetsen.

Nou wil ik niet zeggen dat we alle toetsen maar meteen moeten afschaffen, maar denk je eens in hoe je al die tijd beter zou kunnen besteden? Aan persoonlijke ontwikkeling, het ontdekken van de wereld om je heen, leuke dingen doen met elkaar, projecten, etc.

Los nog van alle administratie die dit allemaal voor leerkrachten meebrengt. Zonde van de tijd en energie. Als het goed is zegt een toets namelijk precies datgene wat jij al leerkracht allang weet over je kinderen. Dat kan geen nieuws zijn, enkele uitzonderingen daargelaten.

In de Scandinavische landen, met name Finland, toetsen ze stukken minder. Besteden ze veel meer aandacht aan leren met hart, buik en handen. En guess what? Die scoren gemiddeld stukken beter op de PISA ranking list. Mathematics 16^e, 7^e science en 7^e voor lezen. Ik heb contact met een school die op werkbezoek is geweest naar Finland. Op deze scholen is er meer aandacht voor spelen en bewegen, meer samenwerken en meer executieve functies.

Op de scholen die in de top 5 staan, o.a China en Japan, is er veel meer aandacht voor rust, ruimte en aandacht. Bewegen, ontspannen, voeding en gezondheid.

Misschien zouden we de meest succesvolle factoren eens nader kunnen onderzoeken en er ons voordeel mee doen…

Ik denk dat het tijd is dat leerkrachten weer de regie terugpakken over hun eigen onderwijs. Zodat jullie zelf bepalen hoe jullie je onderwijs willen vormgeven.

Meer aandacht op het gebied van ‘hart’ en ‘handen’. En ‘buik’. Weer in contact staan met wie jij bent als leerkracht. En zo de kinderen leren om ook weer in contact te staan met zichzelf. En vanuit die verbinding met jezelf en met elkaar er een gezellige bende van maakt. En grenzen stelt aan gedrag. En van je klas een team maakt. Respect en vertrouwen de norm is. En niemand meer is die pest of gepest wordt. Omdat de sfeer zo goed en veilig is dat niemand hier behoefte aan heeft.

Dit is het werk dat ik doe. Vanuit mijn onderwijshart. Met meer dan 20 jaar ervaring uit de praktijk en alle kennis die ik heb mogen verzamelen door mijn opleidingen door de jaren heen.

Leerkrachten begeleiden in vaardigheden om anders te gaan kijken naar gedrag en onderwijs. Zodat je niet alleen overeind blijft in deze extra stressvolle tijden, maar ook dat je weer je passie terugvindt en je plezier om les te geven.

Vanaf begin volgend schooljaar start ik met een nieuwe vorm van mijn begeleiding. Direct, snel, adequaat en effectief. Met de beste evidence-based instrumenten en tools die er op dit moment voorhanden zijn plus mijn persoonlijke coaching.

We hebben geen tijd meer om af te wachten hoe dingen zich ontwikkelen.

We kunnen het ons niet permitteren dat er nog meer leerkrachten uitvallen. We moeten het al doen met minder mensen vanwege de coronacrisis. Dus moeten we zuinig zijn op de mensen die er nog zijn. En startende leerkrachten een dijk van een start geven.

Mocht je nieuwsgierig zijn naar wat ik voor jou en je school kan betekenen?

– Rust en aandacht in je groep?

– Een Gouden Start aan het begin van het schooljaar?

– Grenzen aan gedrag?

– Goed contact met ouders?

– Snelle en adequate hulp bij waar je op dat moment mee zit?

– Iemand die met je meedenkt?

– en nog veel meer…

Neem dan contact met me op via deze link.

En wil je meteen aan de slag?

Download dan hier 5 gratis tips waarmee je je klas(en jezelf)  kunt helpen in deze lastige tijd.

Ken je iemand die dit bericht ook wel zou kunnen waarderen? Deel het met je collega’s, familie of vrienden. En help mij zo met mijn missie om heel onderwijs-Nederland en -België te helpen aan meer rust in de groep, met aandacht aan het werk en ontspannen leerkrachten die met plezier voor de klas staan!

Bedankt!

Groet,

Rixta